80 rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu w Dachau. Modlitwa do św. Józefa i wyzwolenie przez żołnierzy gen. Pattona

22 kwietnia 1945 r. kapłani uwięzieni w KL Dachau rozpoczęli nowennę do św. Józefa. Prosili o wyzwolenie, zapewniając jednocześnie, że jeśli uda im się wyjść z obozu, po wsze czasy głosić będą, że to właśnie święty Opiekun wyswobodził ich z niemieckiej niewoli.

Siódmego dnia nabożeństwa przyszło wyzwolenie. Dokładnie 29 kwietnia, gdy do obozu wkroczyli żołnierze 7. Armii generała George'a Pattona, planowana była definitywna likwidacja KL Dachau. Tajny rozkaz reichsführera SS Heinricha Himmlera przewidywał zrównanie obozu ziemią i wymordowanie wszystkich więźniów, którzy zostali jeszcze przy życiu.

Obóz został wyzwolony przez zaledwie garstkę amerykańskich żołnierzy. Zamieszanie i zaskoczenie, jakie towarzyszyło ich wkroczeniu, było jednak tak wielkie, że znacznie większe siły niemieckie uległy im. Oswobodzono przeszło więźniów, w tym ponad duchownych. Kapłani nie mieli wątpliwości, że życie zawdzięczają wstawiennictwu św. Józefa.

Na pamiątkę tych wydarzeń ocaleni kapłani, którzy zobowiązali się głosić chwałę św. Józefa, w roku 1948 zapoczątkowali tradycję pielgrzymek do Kalisza – miasta słynącego cudownym wizerunkiem Świętej Rodziny. Jako wotum za ocalenie ufundowano też Kaplicę Męczeństwa i Wdzięczności w podziemiach kaliskiej świątyni.

Podczas pierwszej pielgrzymki do Kalisza ocaleni kapłani maszerowali z dworca kolejowego aż do bazyliki na kolanach, chcąc w ten sposób dziękować za cud, jaki stał się ich udziałem.

W Dachau przetrzymywano łącznie 2720 duchownych, w tym księży wyznania rzymskokatolickiego. Kapłani z Polski stanowili grupę 1780 więźniów, spośród których zamordowano, 78 zwolniono, a 4 przeniesiono do innych obozów. W dniu wyzwolenia, 29 kwietnia 1945 r., w grupie 33 tys. uwolnionych znajdowało się polskich księży.

W roku 1999 Jan Paweł II beatyfikował kilkudziesięciu kapłanów-męczenników z Dachau, m.in. biskupa Michała Kozala oraz ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego.