Na dnie Morza Bałtyckiego znaleziono tajemniczą konstrukcję. Ma około 10 tysięcy lat

Naukowcy odkryli kamienny mur o długości prawie kilometra u niemieckiego wybrzeża Morza Bałtyckiego, który może mieć ponad 10 000 lat. Ściana, o której badacze dowiedzieli się po raz pierwszy w 2021 roku, może okazać się najstarszą konstrukcją stworzoną przez człowieka, jaką kiedykolwiek odkryto w tym regionie. O odkryciu poinformowały w poniedziałek wieczorem Instytut Badań Morza Bałtyckiego Leibniza w Warnemünde (IOW), Uniwersytet w Rostocku i Uniwersytet Christiana-Albrechta w Kilonii.

W Morzu Bałtyckim odkryto wielki mur z epoki kamienia. Nie został uformowany przez naturę

W Morzu Bałtyckim naukowcy i studenci z Uniwersytetu w Kilonii podczas morskich badań geofizycznych natknęli się na zaskakujący rząd kamieni. Znajdował się on około 21 metrów pod wodą wzdłuż dna morskiego Zatoki Meklemburskiej, około 9,7 km od wybrzeża Rerik. Jak się okazało, skały pochodzą z epoki kamienia. Połączone głazy były niemal idealnie wyrównane, co sprawia, że wydaje się mało prawdopodobne, aby natura ukształtowała tę konstrukcję. Megastruktura składa się z ok. 1700 elementów i ma długość prawie 1 km. Jest możliwie jedną z najstarszych znanych na Ziemi pomocy myśliwskich. Badanie opisujące tę strukturę opublikowano w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences.

Nasze badania wskazują, że naturalne pochodzenie podwodnego kamiennego muru, a także konstrukcja z czasów współczesnych, na przykład w związku z układaniem kabli podmorskich lub pozyskiwaniem kamienia, jest mało prawdopodobne. Metodyczne ułożenie wielu małych kamieni łączących duże, nieruchome głazy przemawia przeciwko temu.

Prawdziwy skarb na dnie Morza Bałtyckiego. Czemu służyła tajemnicza konstrukcja?

Badacze uważają, że została zbudowana przez łowców-zbieraczy na lądzie obok jeziora lub bagna ponad 10 000 lat temu. W tym celu musieli przeanalizować ewolucję regionu, aby określić przybliżony wiek ściany. Choć przeznaczenie muru jest trudne do udowodnienia, naukowcy podejrzewają, że służył on jako pas dojazdowy dla myśliwych w pogoni za stadami reniferów. Współautor badania, dr Marcel Bradtmöller, asystent ds. badań nad prehistorią i wczesną historią na Uniwersytecie w Rostocku w Niemczech tłumaczy, czemu mogła służyć konstrukcja.

W tamtym czasie cała populacja w Europie Północnej prawdopodobnie nie przekraczała 5000 osób. Jednym z ich głównych źródeł pożywienia były stada reniferów, które migrowały sezonowo przez słabo porośnięty polodowcowy krajobraz. Mur prawdopodobnie wykorzystywano do wprowadzenia reniferów do wąskiego gardła między przyległym brzegiem jeziora a ścianą lub nawet do jeziora, gdzie myśliwi z epoki kamienia mogli łatwiej je zabić bronią.

Badacze nazwali kamienny mur "Blinkerwall", co można tłumaczyć jako "ściana wskazująca kierunek". Naukowcy nie wykluczają także, że druga ściana nadal pozostaje zakopana w osadach dna morskiego.