Sztum. 70-lecie Szkoły Podstawowej nr 2 im. Maksymiliana Golisza

To będzie wyjątkowy weekend dla całej społeczności Sztumu. Szkoła Podstawowa nr 2 im. Maksymiliana Golisza obchodzi w tym roku jubileusz 70-lecia swojego istnienia - siedem dekad historii, wspomnień i pracy wielu pokoleń nauczycieli, uczniów oraz rodziców.

Dzień otwarty i uroczysta msza święta

Uroczystości rozpoczną się w sobotę 11 października o godzinie 12.30, kiedy szkoła otworzy swoje drzwi dla wszystkich mieszkańców w ramach Dnia Otwartego. Będzie to doskonała okazja, by zwiedzić szkołę, obejrzeć kroniki, archiwalne zdjęcia oraz pamiątki dokumentujące jej długą historię. Nie zabraknie także urodzinowego tortu oraz spotkań z byłymi nauczycielami, którzy tworzyli historię „Dwójki”.

Kulminacyjnym punktem obchodów będzie niedzielna Msza święta o godzinie 12:30, odprawiona w intencji wszystkich nauczycieli, pracowników, uczniów i absolwentów szkoły – tych obecnych i tych, którzy odeszli. To moment refleksji, wdzięczności i wspólnej modlitwy za wszystkich, którzy przez lata tworzyli ducha tej placówki.

70 lat historii, które trwają

Siedemdziesiąt lat działalności to ogromny dorobek – setki absolwentów, dziesiątki nauczycieli, tysiące godzin spędzonych na nauce, wychowaniu i wspólnym budowaniu tożsamości lokalnej. Szkoła Podstawowa nr 2 w Sztumie to dziś nowoczesna placówka, ale nadal oparta na tradycji, szacunku i wartościach, które zaszczepili jej pierwsi nauczyciele.

Jak podkreślają obecni pedagodzy, jubileusz to nie tylko święto szkoły, ale całej społeczności Sztumu - bo przecież każdy, kto przekroczył jej próg, zostawił tu cząstkę siebie.

 Patron szkoły – Maksymilian Golisz – Działacz, społecznik na rzecz polskości pomorza oraz wychowaniu młodego pokolenia w duchu patriotyzmu i miłości do ojczyzny.

Urodził się 13 października 1906 r. w Wielu, w rodzinie kupieckiej. Po śmierci ojca, w 1914 r. wraz z matką, przeniósł się do Sztumu, gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej. W 1926 r. ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Lubawie. W 1927 r., po praktyce nauczycielskiej rozpoczął pracę zawodową na Powiślu, gdzie wspierał polską mniejszość narodową. Objął kierownictwo Polsko-Katolickiego Towarzystwa Szkolnego oraz został sekretarzem okręgu Związku Polaków w Niemczech na Ziemię Malborską. W latach 1928–1932, wspólnie z Janem Boenigkiem, zakładał polskie szkoły w Starym Targu, Trzcianie, Waplewie, Postolinie, Dąbrówce Pruskiej, Mikołajkach Pomorskich i Nowym Targu. W latach 1932–1933 pracował w Berlinie w centrali Związku Polskich Towarzystw Szkolnych oraz w Szczecinie, gdzie prowadził kursy nauczania języka polskiego i kierował Towarzystwem Szkolnym. Został również dyrygentem i prezesem Towarzystwa Śpiewaczego Polskiego, a także dyrygentem i prezesem Towarzystwa Śpiewaczego im. F. Chopina oraz skarbnikiem Związku Polaków w Niemczech. W sierpniu 1934 r. reprezentował szczecińską Polonię na II Światowym Kongresie Polaków z zagranicy. Kierował tutejszą polską szkołą, w której w latach 30. XX wieku potajemnie nauczał języka polskiego, historii oraz geografii. Przez pewien okres kierował też Domem Polskim w Szczecinie. W lutym 1934 r. założył w ramach Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech pierwszą w Szczecinie polską drużynę harcerską „Gryf” istniejącą do roku 1937. W połowie 1939 r. opracował raport o stanie ludności polskiej na Warmii.

Wieloletni współpracownik polskiego wywiadu wojskowego. Aresztowany 11 września 1939 r., uwięziony w obozie koncentracyjnym Oranienburgu, a potem w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Zwolniony w styczniu 1940 i wcielony do armii niemieckiej. Aresztowany ponownie w październiku 1941 r. pod zarzutem zdrady stanu, na podstawie dokumentów znalezionych przez Niemców w II Forcie Legionów. Skazany 11 lipca 1942 r. przez sąd wojenny w Berlinie na karę śmierci przez ścięcie toporem. Wyrok wykonano 1 kwietnia 1943 r. w więzieniu w Brandenburgu. Został pochowany na cmentarzu w Brandenburgu. W 1972 r. urnę z prochami Maksymiliana Golisza sprowadzono do Szczecina i umieszczono w Alei Zasłużonych Cmentarza Centralnego w Szczecinie. 

Jego życie i śmierć symbolizują najwyższe wartości, jakie szkoła stara się przekazywać uczniom – miłość do ojczyzny, odpowiedzialność, uczciwość i odwagę. Dziś imię Maksymiliana Golisza przypomina całej społeczności szkolnej o znaczeniu edukacji, służby drugiemu człowiekowi i wierze w ideały, które budują wspólnotę.