W Sztumie z okazji 162 rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego odbyła się uroczystość z udziałem władz Miasta i Gminy, przedstawicieli Muzeum Zamkowego, uczniów Zespołu Szkół im. Rodziny Donimirskich w Czerninie oraz środowisk patriotycznych. Spotkanie rozpoczął Aleksander Masłowski, Kierownik sztumskiej filii Muzeum Zamkowego w Malborku, który przedstawił rys historyczny i omówił motywacje Polaków często wchodzących dopiero w dorosłość, którzy nie godząc się na obecną wówczas sytuację zdecydowali się aktywnie kształtować los ojczyzny walcząc o niepodległość.

Burmistrz Bartosz Mazerski przypomniał o dwóch ważnych rocznicach: 25-leciu nadania Zespołowi Szkół w Czerninie imienia Rodziny Donimirskich oraz 15-leciu nadania tej szkole sztandaru.

Kulminacyjnym punktem uroczystości było złożenie wiązanek kwiatów przez delegacje na grobie Henryka Brochwicz-Donimirskiego, uczestnika zrywu narodowego, upamiętniając jego wkład w walkę o wolność Polski.

Powstanie styczniowe ogłoszone manifestem 22 stycznia wydanym w Warszawie przez Tymczasowy Rząd Narodowy. Wybuchło 22 stycznia 1863 w Królestwie Polskim i 1 lutego 1863 na Litwie, trwało do jesieni 1864 roku zasięgiem objęło ziemie zaboru rosyjskiego, tj. Królestwo Polskie i ziemie zabrane.

Powstanie Styczniowe było największym polskim zrywem niepodległościowym w XIX wieku. 22 stycznia 1863 r. w Warszawie ukonstytuował się Rząd Narodowy, który wezwał „naród Polski, Litwy i Rusi” do walki przeciw carskiemu zaborcy. Nierówna walka z rosyjskim imperium trwała do jesieni 1864 r., a na Podlasiu – gdzie walczył powstańczy oddział ks. Stanisława Brzóski – do wiosny 1865 r. Cena za marzenia o niepodległej Polsce była ogromna – po stłumieniu powstania Polaków dotknęły liczne represje, m.in. konfiskata majątków szlacheckich, kasacja klasztorów na obszarze Królestwa Polskiego, wysokie kontrybucje i wszechobecna rusyfikacja. Powstanie pochłonęło kilkadziesiąt tysięcy ofiar i odcisnęło ogromne piętno na dążenia niepodległościowe kolejnych pokoleń Polaków. Władze carskie większość jego uczestników ukarały śmiercią bądź zesłali w głąb Rosji.